Van de oostkust via de bergen naar de westkust

Hi guys,

Even nadenken, het is alweer een dag of tien geleden dat we het laatste verslag schreven en er is zoveel gebeurd.
We zijn op maandag 22 december vertrokken uit zonnig Wairoa. Het was een leuke rustige camping met aangename (huiselijke) sfeer, geheel in het teken van een verlichte -lampjes- kerst. We zijn op weg naar Napier. Onderweg passeren we een spoorwegviaduct uit 1937, volgens de boekjes het hoogste in Australasia (daar bedoelen ze Australië en NZ mee). Napier is een toeristenplaats aan de oostkust, maar heeft ook een flinke houthaven en er zijn nogal wat wijngaarden. Hout is een van de belangrijke exportproducten van NZ. De stad is in 1932 getroffen door een grote aardbeving en grotendeels verwoest. Het centrum is daarna opgebouwd in art deco stijl en dat wordt nu heel erg uitgevent. We wandelen de hele middag door de stad. Mooi, leuk, gezellig. Kijk even naar de foto's. We komen ook nog een voorvader van Vera tegen. Hij was er burgemeester. We vinden voor de nacht een plekje buiten de stad op een kleine camping, eigenlijk een hotel met wat camping faciliteiten. Voor het gemak eten we een eenvoudig maal in het café.
Wat ons tijdens deze vakantie opvalt, is het grote aantal Duitse toeristen. Volgens ons komt zeker de helft van de buitenlanders die we tegenkomen uit dat land. We hebben een paar gevraagd hoe dat komt, maar zij hadden daar geen antwoord op. Dus dat blijft gissen. Jürgen geef jij daar eens antwoord op?!

De volgende dag, dinsdag 23 december rijden we van Napier naar Nationaal Park Tongariro, een berggebied met nog actieve vulkanen. We gaan weer langs Taupo en het grootste meer van NZ, ongeveer een halve zee. Onderweg stoppen we voor een kopje koffie en de camper krijgt ook weer een flinke slok benzine, het is een dorstig typje. De teller gaat voorbij de 3000 km. De "kerstboodschappen" doen we in een New World supermarkt, zeg maar een AH XL. Het busje overigens rijdt prima, alleen heuveltje op en dat zijn er veel, terug naar de derde versnelling en met een gangetje van 55 km naar boven. Het doet me denken aan mijn oude eend, die had daar ook moeite mee. Daarom geven we achteropkomers maar geregeld wat ruimte om in te halen. De camping ligt in het natuurpark op ruim 1100 meter, 's avonds koelt het dan ook flink af. Er zijn heel veel wandelaars, maar met wandel tracks van een half uur tot zes dagen is dat ook logisch. De internet- en mobiele telefoon verbindingen zijn niet al te best. Vaak hebben we buiten een dorp of stadje helemaal geen verbinding. We hadden dit eigenlijk niet verwacht, maar het is wel begrijpelijk. In zo'n uitgestrekt land met betrekkelijk weinig inwoners, kun je niet om de paar km een gsm mast zetten.

Het is alweer woensdag de 24e als we na ontbijt en koffie een lekkere wandeling door nationaal park Tongariro maken. Door bossen met bergbeuken, heel veel soorten mossen en andere leuke plantjes. We komen uit bij de Taranaki Falls. Een jong stel gaat helemaal uit de kleren en gaat in de bergstroom zitten (10 tellen). "It was refreshing", zei hij. Hij bedoelde natuurlijk ijskoud. We lopen over een pad over oude lavastromen van 15000 jaar geleden en eten een bammetje op een bankje. Vandaag kunnen we de witte toppen van de vulkaan helaas niet zien. Teveel bewolking. De Ipad, inmiddels 4 jaar oud, heeft zo nu en dan kuren. Zou die de vakantie overleven?

Het is donderdag 25 dec, 1e kerstdag. Daar is hier niets van te merken. We gaan maar weer op de benenwagen, nu de andere kant op naar Silica Rapids. Het pad loopt langs een waterstroom die van Mount Ruapehu af (2800 m, hoogste van Noordereiland) over oude lavastromen gaat. De ene keer zit er veel ijzer in de grond waardoor bruin/rood sediment wordt afgezet op de stenen, verderop is het bijna wit, door het aluminium in het water. We komen ook langs vallen voor Possums. Deze beesten zijn in NZ een plaag. Ze zijn voor de bonthandel ingevoerd vanaf Tasmanië in de 19e eeuw. Er zijn nu meer dan 70 miljoen Possums, die per nacht 20.000 ton aan groen eten, maar ook veel nesten van vogels en andere dieren leeghalen en eieren opeten, waardoor het voortbestaan van inlandse soorten wordt bedreigd. Om bomen te beschermen wordt rond de stam een metalen kraag aangebracht, zodat ze niet deze bedreigde bomen in kunnen klimmen.
Aan het eind van de middag gaat het regenen en wordt het frisjes, dus "kerstdiner" in de camper met de kachel aan.

Op 2e kerstdag vertrekken we in de mist en lichte regen naar het westen om de Forgotten World Highway te rijden, een traject van 150 kilometer, over een smalle bochtige weg, door een prachtig heuvellandschap. Als we weer dalen knapt het weer snel op. Prachtig mooi, we genieten met volle teugen van de omgeving en maken nog een omweg voor een wandeling naar een waterval. Dat vallende water blijft toch altijd mooi om naar te kijken. We stoppen in Whangamomona. Hier hebben ze ooit een zelfstandige republiek uitgeroepen. Dat is verder nooit wat geworden, maar ze vieren het nog wel om het jaar! We staan op een eenvoudige camping, met nog een paar campers en 2 tenten en drinken in de namiddagzon een biertje op het terras van het lokale hotel.

Zaterdag 27 december maken we de rest van de highway af en rijden via Stratford naar het Taranaki nationaal park. Taranaki is een konisch gevormde vulkaan, met sneeuw op de top en die krijgen we te zien!! Het is prachtig helder weer. Na een stevige wandeling van anderhalf uur door de bush, komen we bij een uitzichtpunt, waar we een werkelijk schitterend uitzicht hebben op de vulkaan. Wat echter een verrassing is, is dat er ook een gewone weg naar toe loopt, met een grote parkeerplaats. Je kon er ook met de auto naar toe, maar dan hadden we veel moois tijdens de wandeling, bergstroompjes, mooie natuur, prachtige vergezichten gemist. Na de wandeling rijden we naar de kust en naar het zuiden. We stoppen bij het kustplaatsje Patea, het heeft een zwart lavastrand. Ik krijg op mijn mobiel een berichtje van de NS dat de dienstregeling is aangepast ivm verwachte sneeuwval in NL! Linda verrast ons met foto's van haar besneeuwde tuin in Veghel terwijl wij in korte broek en bloot lijf in de zon zitten!! Ach ja het kan verkeren, gniffel, gniffel.

Inmiddels is het zondag de 28e als we verder naar het zuiden afzakken. We rijden voor een kop koffie door Whanganui, gelegen aan de rivier met dezelfde naam. Het is de langst bevaarbare rivier van NZ en wordt gepromoot als de Rijn van NZ.
Leuk weer eens door een stad te lopen en stenen gebouwen en huizen te zien. Er zit ook een roeivereniging, helaas geen boten op het water. De Maori's hebben een eigen roei-kanovereniging, met boten die aan één zijde zijn voorzien van een extra drijver. Zij gebruiken geen riemen, maar korte peddels. In Whanganui is een lift, gebouwd in 1919. De lift gaat naar de toen nieuw ontwikkelde wijk op de heuvel van de stad. Er is een tunnel van 250 meter in de berg gegraven, waarna de lift door de berg 60 meter omhoog gaat. We zien de ingang van de tunnel over het hoofd en lopen dus via de trappen omhoog. Afijn, dan maar met de lift naar beneden.
Aan het eind van de middag houden we halt in Paraparaumu Beach, oftewel aan het strand. Na enig zoeken vinden we de camping. Iedere kampeerplek heeft hier een eigen huisje, met douche, toilet en wastafel. Luxe hoor! 's Avonds hebben we nog hele leuke momenten. We zitten wat te Whats-appen met Esther, die met het gezin de kerstvakantie doorbrengt in Benidorm. Daarna krijg ik een foto gemaild van Linda, zij zijn in Zeist bij Oma op bezoek. Oma, Peter z'n moeder, is herstellende van een lelijke val drie weken geleden. En dit alles terwijl we via internet zitten te luisteren naar de Top 2000 op radio 2. Toch wel heel leuk allemaal, zo'n bijna-thuis gevoel.

De volgende dag, dinsdag 29 dec vertrekken we na een bezoek aan het strand naar Wellington. Dit is de hoofdstad van NZ en ligt helemaal in het zuiden van het Noordereiland. De stad is gebouwd rondom een baai. De steile heuvels zijn allemaal bebouwd. We zetten de camper op een "camping", is een strook asfalt naast een tiental andere campers en gaan met de bus naar de stad. We gaan eerst naar de I-site. De I-site is de VVV van NZ en is bijzonder goed en uitgebreid. Bijna iedere plaats in dit land heeft een I-site en altijd met een schat aan informatie. We verkennen de stad een beetje en gaan met de cablecar naar boven. Door de botanische tuin, lopen we weer naar beneden en langs de baai, door de oude haven. De oude havenzijde is net als in veel steden in de wereld gerevitaliseerd. Oude havenloodsen zijn gerestaureerd en wandelpromenades zijn aangelegd. Een leuke en gezellige omgeving met veel horeca. Gezien het mooie weer, wat boffen we toch, hier maar weer eens een terrasje bezocht. In de avond na een bezoek aan de supermarkt voor een snelle avondhap (Pie, je weet wel van die Engelse "gebakjes" met vleesvulling) gaan we weer met de bus naar onze parkeerplek. Oh ja, we hebben ook nog een ligmatje voor Peter gekocht. De oude man kan niet goed slapen op de dunne matrasjes in de camper.

We blijven tot volgend jaar in Wellington, dus bezoeken we woensdag 30 december eerst maar even Mount Victoria, een heuvel 200 meter boven de stad. Het geeft een mooi zicht op de stad en de omliggende heuvels. Daarna zetten we de camper op een parkeerplaats en besteden de rest van de dag aan een bezoek aan het nationaal museum van NZ, Te Papa Tongarewa. Een architectonisch prachtig gebouw, groots en indrukwekkend. In het zes verdiepingen hoge gebouw zijn tentoonstellingen vanaf het ontstaan van de eilanden en de ontwikkeling van het land tot nu toe, met veel info over historie, leefwijze, flora en fauna, enz enz. In één woord fantastisch. Aan het eind van de dag gaan we naar een camping aan de andere zijde van de baai en staan nu naast NL-ers met een camper van dezelfde verhuurder als de onze.

Vandaag oudejaarsdag. We gaan vanmiddag weer de stad in en gaan daar oud en nieuw vieren. De camper zetten we ergens in een straat, dan hebben we het bedje dichtbij. De champagne is al gekocht en we hebben gezien dat rond het oude haventerrein, veel feestelijkheden worden georganiseerd. En of het gezellig is geweest lezen jullie volgend jaar.

We wensen jullie vanuit een waarlijk zomers Nieuw Zeeland, een heel fijne en gezellige jaarwisseling toe en voor 2015: HAPPY NEW YEAR AND ALL THE BEST. Maak er wat van. Doen wij dat ook.

Liefs Vera en Peter

PS even voor de statistieken: we zijn hier nu vijf weken en hebben al met al slechts 3 1/2 dagen regen gehad! Niet slecht hè.
PS2 de foto's bij het vorige verslag staan inmiddels ook online.